Na razie testy przeprowadziłem na swoim osiedlu. Zwykle roboty koszące przybierają kształt przysadzistego pudełka na kółkach. Tak przywarte do ziemi, koszą trawę w obrębie obszaru otoczonego przewodem ograniczającym rozłożonym mozolnie przez właściciela ogrodu. Tu spotkało mnie pierwsze zaskoczenie. Łazik marsjański! – krzyknąłem po wyjęciu robota z transportowego pudła. W żadnej innej kosiarce automatycznej nie widziałem wielokierunkowych przednich kółek o średnicy 20 cm ustawionych na stale skośnie do siebie. Powoduje to, że ta maszyna jest relatywnie wysoka. Ani chybi, chińscy konstruktorzy wzorowali się na łazikach marsjańskich i księżycowych, takich, które możemy zobaczyć np. podczas najbliższego konkursu European Rover Challenge w Kielcach (ERC).

Odniesienia kosmiczne są też o tyle zasadne, że podstawą funkcjonalności tego robota koszącego jest technologia pozycjonowania satelitarnego RTK GNSS (ang. Real Time Kinematic Global Navigation Satellite Systems). Oznacza to, że po napotkaniu przeszkody robot może w każdej chwili zmienić trasę, zachowując przy tym dokładność do około 2 centymetrów. W konsekwencji nie rozkłada się na trawniku żadnych przewodów ograniczających, Obszar koszenia wytycza się za pierwszym razem, sterując maszyną z poziomu specjalnej aplikacji w smartfonie. Po prostu, trzeba pójść na spacer po swoim ogrodzie i wskazać robotowi granice. 

W poszukiwaniu satelitów 

Aby tą operację przeprowadzić musiałem wbić w ziemię tyczkę anteny odbiornika GNSS, podłączoną kablami do stacji dokującej. Następnie powinienem był zacząć mapowanie. Zanim do tego doszło, aplikacja długo mnie informowała, że sygnał GNSS jest za słaby. Nie mogłem mapować.

„Zainstaluj antenę GNSS w miejscu, gdzie nic nie blokuje sygnału. Prawidłowo podłącz antenę GNSS do stacji ładującej. Sprawdź stan kabla stacji ładującej Upewnij się, że Blade i antena GNSS znajdują się wystarczająco blisko siebie” – tyle przeczytałem w instrukcji. Dopiero po kilkunastu minutach zrozumiałem, że „nic” to naprawdę ma być nic. Żadnej gałązki ani nawet liścia, tylko czyste niebo, co na mojej działce porośniętej dorodnymi brzozami było dość trudne do uzyskania. Wreszcie się udało złapać silny sygnał. Poprowadziłem robota wokół obszaru, który chciałem kosić, tworząc geofence. Następnie w aplikacji wyświetliła mi się mapa. Chwilę później nacisnąłem klawisz enter, aby robot koszący EcoFlow Blade zaczął pracować.

Szkoda, że nie można wgrać pliku z mapą obszaru do koszenia i zaznaczyć nań miejsca, które robot koszący ma omijać. Być może taka opcja pojawi się w przyszłości, ponieważ każda aktualizacja oprogramowania rozwija zdolności robota. Dotyczy to również możliwości zapamiętywania siły sygnału GPS w zależności od pory dnia, w którą są wyposażone modele innych producentów. W każdym razie moja wizja koszenia trawy w zadany wzór jest wciąż nieosiągalna.